Ευαισθησίες...!?!

***Μείνε - Απόστολος Μπουλασίκης***

Κομμάτια από τις μέρες μου
σειρήνες κι αερόστατα
βελόνες σαν τα λόγια σου
και γύρω οι κραυγές

Τα μπλόκα στα περίχωρα
σαν πόλεμος, σαν πόλεμος
τα μάτια που ματώνουνε
λιμάνια που βογγούν

Σύνορα μέσα μου καίγονται
κι είσαι στο βάθος εσύ
άρματα πάνω μου σέρνονται
σαν μια αλήθεια μισή

Μείνε, μείνε, μια σταγόνα αίμα στο νερό
μείνε, μείνε, ένα θέλω που δε θα το πω
μείνε, ωραία σα θάλασσα
μείνε, ωραία σα θάλασσα

Θάλασσα, θάλασσα, θαλασσάκι μου.....

Πετάω τις σημαίες μου
χωρίζομ' απ' το σώμα μου
σε βρίσκω σ' ένα πέταγμα
ενός περιστεριού

Αφήνομαι κι αφήνομαι
στις πέτρινες φτερούγες σου
βουλιάζω στο νανούρισμα
του νόθου σου μωρού

Σύνορα μέσα μου καίγονται
κι είσαι στο βάθος εσύ
άρματα πάνω μου σέρνονται
σαν μια αλήθεια μισή

Μείνε, μείνε, μια σταγόνα αίμα στο νερό
μείνε, μείνε, ένα θέλω που δε θα το πω
μείνε, ωραία σα θάλασσα
μείνε, ωραία σα θάλασσα

Θάλασσα, θάλασσα, θαλασσάκι μου...

Παράπονο

Βαριά βραχιόλια οι λύπες
πως μ' αγαπάς δεν είπες
το 'χω παράπονο μάνα μου, στόμα μου
κι ας πέθαινε το σώμα μου.

Δε θέλω, φως μου, κόσμο
στα χείλη μου έχω δυόσμο
το 'χω παράπονο πάρε μου, ζήτα μου
της λησμονιάς σαΐτα μου.

Σου στέλνω μ' ένα γράμμα
του φεγγαριού τη λάμα
πάρ' τη και χτύπα με μάνα μου, τρέλα μου
κι αν κλαίει η ψυχή σου, γέλα μου.

Η ξενιτιά

Ψηλά βουνά κι εσείς των άστρων θωριές.
Ποτάμια αχνά, ελάτια, δάφνες, μυρτιές.

Την καρδιά μου, ωχ φωτιά μου, όποιος δει
να του πει να 'ρθει κοντά μου, μην αργεί.
Ξενιτιά μου, έρωτά μου, φως κι αυγή
πριν ραγίσει απ' το σεβντά μου όλη η γη.

Φαράγγια υγρά κι εσείς των δράκων σπηλιές
αετών φτερά κι ανέμων μαύρες φωλιές.

Την καρδιά μου, ωχ φωτιά μου, όποιος δει
να του πει να 'ρθει κοντά μου, μην αργεί.
Ξενιτιά μου, έρωτά μου, φως κι αυγή
πριν ραγίσει απ' το σεβντά μου όλη η γη.

Αηδόνι εσύ, πλανεύτρα στάχτη που καις
με ποιο κρασί μεθάει τα μάτια του, πες

Την καρδιά μου, ωχ φωτιά μου, όποιος δει
να του πει να 'ρθει κοντά μου, μην αργεί.
Ξενιτιά μου, έρωτά μου, φως κι αυγή
πριν ραγίσει απ' το σεβντά μου όλη η γη.

Τα ενυδρεία του έρωτα - Πλιάτσικας/Αλκαίος

Νύχτα Σαββάτου με σαξόφωνα ιδρωμένα,
άνεμος φέρνει τα τραγούδια και τα παίρνει.
Ήσουν δικιά μου μια στιγμή κι ύστερα ξένη,
πίστη και άρνηση στα δυο σου μάτια ένα.

Άστεγοι άγγελοι με τη βροχή στο αίμα
φωτιές ανάβουν στις πλαγιές του φεγγαριού.
Όσα μου έκρυβες μου τα πες μ' ένα ψέμα
τη νύχτα που έτρεμες σαν φλόγα του κεριού.

Δε με πειράζει έτσι είναι το παιχνίδι
βάλε τη μάσκα σου για ακόμα ένα ταξίδι.
Στα δίχτυα του έρωτα όσοι έχουνε πιαστεί
μόνο στα λάθη τους θα μείνουνε πιστοί.

Νύχτα Σαββάτου με ποτά ζαχαρωμένα,
άνεμος φέρνει τις αγάπες και τις παίρνει.
Ήσουν ωραία σαν εικόνα δακρυσμένη,
μηδέν και άπειρο στα δυο σου μάτια ένα.

Πόσο μικρή απόψε μοιάζει η πολιτεία,
κι εγώ μια θάλασσα γυρεύω ν' ανοιχτώ.
Έλα σαν άνεμος και σαν παλιά αμαρτία,
όποιο κι αν είναι το ποτό σου θα το πιω.

Δε με πειράζει έτσι είναι το παιχνίδι
βάλε τη μάσκα σου για ακόμα ένα ταξίδι.
Στα δίχτυα του έρωτα όσοι έχουνε πιαστεί
μόνο στα λάθη τους θα μείνουνε πιστοί.

Φραγκούλης Μάριος - Οι αποσκευές

Σ' έπαιρνα πάντοτε μαζί μου
όποτε έφευγα μακριά σου
σε ξένη νύχτα

Μια καληνύχτα στη ζωή μου
να ζω μακριά κι όμως κοντά σου
να 'μαι κοντά σου

Κι ήσουν εσύ οι αποσκευές μου
στα μακρινά μου τα ταξίδια
κι όταν γυρνούσα απ' τις φυγές μου
ήταν καινούργια όλα τα ίδια

Ένα κομμάτι ουρανό νοστάλγησα
μου 'λειψες πρόλαβα να πω
Και ράγισα

Είδα δυο σύννεφα εδώ
και μ' έφεραν κοντά σου
κοντά σου

Σ' έπαιρνα πάντοτε μαζί μου
όποτε έφευγα μακριά σου
σ' άλλη σελίδα

Πυξίδα να 'χει η επιστροφή μου
να νιώθω μες στην αγκαλιά σου
να 'μαι κοντά σου

Κι ήσουν εσύ οι αποσκευές μου
στα μακρινά μου τα ταξίδια
κι όταν γυρνούσα απ' τις φυγές μου
ήταν καινούργια όλα τα ίδια

Ένα κομμάτι ουρανό νοστάλγησα
μου 'λειψες πρόλαβα να πω
Και ράγισα

Είδα δυο σύννεφα εδώ
και μ' έφεραν κοντά σου
κοντά σου

Φραγκούλης Μάριος - Χαραμάδα

Απ' αυτή τη μικρή χαραμάδα, φαντάσου να μπαίνει ένα φως
φαντάσου στου νου τη λιακάδα, να ξαπλώνει ο κόσμος αλλιώς
Φαντάσου μια ελπίδα ν' αντέχει, στον πόλεμο στην απειλή
φαντάσου η ζωή μας ν' απέχει, από τ' όνειρο μόνο μια ευχή

Κάπου αλλού ξημέρωνε, σαν γιορτή μας ένωνε
Κάπου αλλού φωτίζανε,
τα όνειρά μας
Κάπου αλλού κοιτούσαμε, χάραζε κι αργούσαμε
Κάπου αλλού μας ήθελε
η καρδιά
να 'χει πατρίδα να γυρνά

Απ' αυτή την μικρή χαραμάδα, η άνοιξη μπαίνει κρυφά
Ψυχή μου μικρή αχιβάδα, το κύμα τα χρόνια ξεχνά
Απ' αυτή τη μικρή χαραμάδα, φαντάσου να μπαίνει ένα φως
Φαντάσου στου νου την λιακάδα, να ξαπλώνει ο κόσμος αλλιώς

Κάπου αλλού ξημέρωνε, σαν γιορτή μας ένωνε
Κάπου αλλού φωτίζανε,
τα όνειρά μας
Κάπου αλλού κοιτούσαμε, χάραζε κι αργούσαμε
Κάπου αλλού μας ήθελε
η καρδιά
να 'χει πατρίδα να γυρνά

Φραγκούλης Μάριος - Χρώματα πείρα και καμβά

Χρώματα πήρα και καμβά
για να σε ζωγραφίσω
Και με το χρώμα τα’ ουρανού
άγγελο να σε ντύσω
Χρώματα πήρα και καμβά
όνειρα μαγεμένα
Και μ’ όλα τα’ άστρα αγκαλιά
ζωγράφισα εσένα

Κόκκινος ήλιος η καρδιά μου
τ’ αγέρι θα ‘ναι θαλασσί
Πράσινη θάλασσα η ματιά μου
και τ’ όνειρό μου θα ‘σαι ‘συ
Τη νύχτα η μέρα θα κεντήσει
με της αγάπης μου το φως
Χιλιάδες άστρα να σκορπίσει
με τη μορφή σου ο ουρανός

Χρώματα πήρα και καμβά
και όνειρα βαμμένα
και της ζωής σου τα κλειδιά
πορτρέτα φυλαγμένα

Κόκκινος ήλιος η καρδιά μου
τ’ αγέρι θα ‘ναι θαλασσί
Πράσινη θάλασσα η ματιά μου
και τ’ όνειρό μου θα ‘σαι ‘συ
Τη νύχτα η μέρα θα κεντήσει
με της αγάπης μου το φως
Χιλιάδες άστρα να σκορπίσει
με τη μορφή σου ο ουρανός

Χρώματα πήρα και καμβά
και όνειρα βαμμένα
και της ζωής σου τα κλειδιά
πορτρέτα φυλαγμένα

Σα στεριές που κάποτε ήταν ένα
Σα νησιά οι ζωές μας χωριστά
Πώς να ταξιδέψω ως εσένα
Πώς να 'ρθεις εδώ χωρίς πανιά

Καθένας μόνος του
Νησί του, ο κόσμος του
Βράδιασε αγάπη μου
Σ' όλη τη γη
Σπάνε στα κύματα
Καράβια αδύναμα
Θάλασσα αγάπη μου
Όλη η ζωή

Άνθρωποι νησιά στη γη δεμένα
Δέντρα που λυγίζει η μοναξιά
Μάτια που συνήθισαν στα ξένα
Γράμματα που έμειναν κλειστά

Καθένας μόνος του
Νησί του, ο κόσμος του
Βράδιασε αγάπη μου
Σ' όλη τη γη
Σπάνε στα κύματα
Καράβια αδύναμα
Θάλασσα αγάπη μου
Όλη η ζωή